Gerda Elfring
Landschappen en dieren, dat zijn de voornaamste uitgangspunten van de schilderijen van Gerda Elfring (Haaften, 1956). Met ferme kwaststreken, een sterke penseelvoering en sprekende kleuren zet ze haar onderwerpen krachtig op het doek. Onder andere het rivierenland waar ze geboren is, vertaalt ze in lyrisch-abstracte werken. Datgene wat haar boeit komt in grote kleurvlakken en nauwelijks gedetailleerde onderdelen op haar doeken, waarin emotie van de beleving belangrijker is dan de exacte weergave van het onderwerp. Gerda Elfring schildert vooral kleuren en vormen; in krachtige composities en met persoonlijke kleuren geeft ze haar beleving van de werkelijkheid weer. Het gevolg is dat de composities van Gerda een gevarieerd eindresultaat laten zien: soms figuratief en herkenbaar, dan weer sterk geabstraheerd met de nadruk op doorleving. In de natuur gemaakte schetsen en foto's worden in het atelier uitgewerkt, waarbij de kleuren intuïtief op het doek komen en de schets alleen het handvat is. De werkelijkheid is voor Gerda de aanleiding tot zeer persoonlijke schilderijen. Aan het eind van haar opleiding aan de Nieuwe Academie voor Beeldende Kunsten te Utrecht hield Gerda zich hoofdzakelijk bezig met het schilderen van tulpen, aansluitend daarop volgden de eerste landschappen waarvoor de schilders van het abstract expressionisme de basis legden. Het grote gebaar, de eigen kleurkeuze en de krachtige hantering van de kwast kenmerken niet alleen deze stroming, maar ook het werk van Gerda Elfring. Krachtige penseelstreken, grote formaten en heldere kleurvlakken met meerdere lagen zijn kenmerkend voor haar werk. Het expressieve kleurgebruik inspireerde een recensent al eens tot een vergelijking met de fauvisten en de schilders van Cobra. «Grof maar fijn.» Zo typeerde een bewonderaar haar werk ooit. «Ik houd niet van peuteren», zegt Gerda zelf. Het fijne zit ‘m dan ook niet in de detaillering, maar in de trefzekere typering. Het onderwerp wordt levensecht neergezet, maar op een manier die de gewone werkelijkheid overstijgt. Grasland kan rood zijn en een dijk kan als een geel lint aanwezig zijn. Kleuren zijn het voertuig van de emotie. Gerda’s werk is volop in ontwikkeling. Behalve schilderijen naar een onderwerp maakt ze ook abstracte composities. Ze heeft haar kleurenpalet verbreed. Felle kleuren hebben gezelschap gekregen van grijstinten. Bovendien onderzoekt Gerda nieuwe materialen. Ze experimenteert bijvoorbeeld met acrylverf op papier, o.a. in combinatie met zand. Overigens blijft ze graag met olieverf op linnen werken. Bij alle ontwikkelingen blijft Gerda zichzelf. Wie zich in haar gevarieerde werk verdiept, zal het beamen. Haar handschrift is steeds eigen en herkenbaar!
