Jan Sierhuis
Jan Sierhuis is vooral een expressionistische schilder, geïnspireerd door onder anderen Paul Cézanne, Henri Matisse, van Gogh en Picasso. In zijn jonge jaren schilderde hij naturalistische landschappen. In de jaren vijftig en zestig werkte hij enige tijd vrijwel uitsluitend abstract. In het midden van de jaren zestig ging hij over van het expressionisme naar een periode met vooral menselijke figuren. Sierhuis schakelde over op meer figuratieve thema's, zoals dansende figuren, portretten en landschappen.
In zijn vroege jeugd boetseerde en tekende hij al en op zijn negende verjaardag kreeg hij een schildersset. Als jongen was hij vaak op zwerftocht door Amsterdam. Hij groeide op met de stadsgezichten zoals die van Israëls en Breitner. Hoewel Sierhuis de hele wereld over heeft gereisd, is hij zich altijd als een Amsterdammer blijven beschouwen. Hij bezocht de ambachtsschool om huisschilder te worden, waardoor hij veel materiaalkennis opdeed.
Hij stond samen met Appel, Corneille en Lucebert in het centrum van de naoorlogse ontwikkelingen in de kunst. In 1945 werd hij toegelaten op de avondopleiding van de Rijksakademie van beeldende kunsten, die hij na een conflict verliet. Hij was in 1947 betrokken bij de Experimentelen en in 1948 bij de CoBrA-groep. Hij was echter te jong om daarvan lid te worden. Later was hij medeoprichter in 1962 van de Amsterdamse kunstenaarsgroep Groep Scorpio met Frans de Boo, Roger Chailloux, John Grosman, Guillaume Lo A Njoe, Karl Pelgrom, Pierre van Soest, Aat Verhoog en Leo de Vries lid [1]. "Angry Young men", waren zij, die het tentoonstellen anders wilden aanpakken. De groep stond werd gesteund door Prof. Hans Jaffé .
Jan Sierhuis gaf in 1968 les aan Ateliers '63 in Haarlem en was van 1970 tot 1979 als begeleider verbonden aan Psychopolis, de Vrije Academie in Den Haag. In 1983 werd Sierhuis docent aan de Rietveld Academie en in 1984 aan de Rijksakademie, instituut voor praktijkstudie, beide te Amsterdam.
