Grabado de Salvador Aulèstia
Salvador Aulestia (Barcelona, 1915 – Milaan, 1994) behoort, samen met Pablo Picasso, Joan Miró, Salvador Dalí, Antoni Tàpies en enkele anderen, tot de selecte groep Spaanse kunstenaars die een hoofdrol veroverden in de kunstgeschiedenis van de 20e eeuw. Aulestia’s schilderkunstige pad leidde hem van het klassieke expressionisme naar de pure abstractie, via figuratieve en surrealistische abstractie, fauvisme, postkubisme en expressionisme, totdat hij in 1963 zijn eigen persoonlijke “-isme” oprichtte en het Manifest van de Apotelesmatische Kunst publiceerde. Het betreft een artistieke ervaring die verder gaat dan het esthetische, historische en sociologische begrip van het kunstwerk, omdat zij beoogt de toeschouwer te laten communiceren met de wereld van mysterie die schuilgaat achter de alledaagse werkelijkheid.
Salvador Aulestia paste het apotelesmatische toe in zijn werk als schilder, beeldhouwer, maar ook als architect, musicus en dichter.
Na zijn eerste tentoonstelling in 1936 in Barcelona, hield hij meer dan 70 solotentoonstellingen over de hele wereld, waaronder acht in de Verenigde Staten in de jaren ’50, van New York tot Los Angeles. Een belangrijke was ook die in Milaan, Italië, in het Palazzo Reale in 1980.
Salvador Aulestia werd uitgenodigd op grote biënnales wereldwijd: São Paulo (Brazilië), de Spaans-Amerikaanse biënnales van Barcelona, Santiago de Chile, Havana (Cuba), New York, en natuurlijk de Biënnale van Venetië, waar hij Spanje vertegenwoordigde in 1968 met een eigen zaal.
Zijn werken bevinden zich in diverse musea, waaronder het Museum voor Hedendaagse Kunst in Barcelona, musea in Madrid en Las Palmas, het Museum voor Moderne Kunst in Parijs en Bern, de Kunstakademie in Düsseldorf en de Pinacoteca di Brera in Milaan.
Niet alleen schilder en beeldhouwer, Salvador Aulestia publiceerde ook verschillende boeken, geïllustreerd met eigen tekeningen. Onder andere Tauromaquia en La magia del Calcio, waarvoor hij in 1982 de literaire “Premio Chiavari” ontving. Gepassioneerd door muziek, schreef hij studies, impromptu’s en symfonische gedichten, zoals het Requiem voor Pablo Picasso, gecomponeerd bij de dood van de grote meester met wie Aulestia meerdere contacten, maar ook enkele meningsverschillen had.
